Πότε ήταν η τελευταία φορά που γράψατε DVD ή CD?
Σας ενδιαφέρει το γεγονός ότι τα Blu-ray μπορούν να αποθηκεύσουν 50 GB δεδομένων? Ενώ οι οπτικοί δίσκοι έφεραν επανάσταση στη μουσική, την αποθήκευση δεδομένων και τις ταινίες, εδώ και μερικά χρόνια είναι σαφές πως πνέουν τα λοίσθια. Όπως οι δεινόσαυροι, το πάλαι ποτέ κραταιό αυτό μέσον έχει δώσει τη θέση του σε νεότερο και πιο ευέλικτο ανταγωνισμό. Για εσάς, ποιο από τα παρακάτω μέσα αποθήκευσης ήταν αυτό που σας έκανε να ξεχάσετε τους οπτικούς δίσκους?
Ύποπτος Νο 1: Φλασάκι USB
Δεν είμαι τόσο γέρος για να έχω προλάβει υπολογιστή με σκληρό δίσκο 40 MEGAbytes, αλλά το πρώτο μου PC το 1996 είχε έναν δίσκο 2GB, και ήταν μάλιστα από τους μεγαλύτερους στην αγορά (τά 'χα σκάσει γερά, είχα δώσει κανά τρακοσάρι χιλιάδες δραχμές για όλο το σύστημα, αν θυμάμαι καλά).
Σήμερα, μπορεί κανείς να αγοράσει φλασάκι USB 4GB με 3,60 ευρώ, ενώ κυκλοφορούν μέχρι και 256GB, και δεν αποκλείεται σύντομα να δούμε και μεγαλύτερα.
Ένα μεγάλο πλεονέκτημα των USB sticks είναι η συμβατότητα – πρακτικά οποιαδήποτε συσκευή με θύρα USB μπορεί να τα διαβάσει και δεν χρειάζονται ειδικό drive. Επίσης, έχουν μεγάλη αντοχή όσον αφορά το την επανεγγραφή δεδομένων. Ανάλογα με το φλασάκι, μπορεί να επανεγγραφεί από 10.000 μέχρι 5 εκατομμύρια φορές, δίνοντάς του διάρκεια ζωής μεταξύ δύο και είκοσι χρόνων.
(extra bonus: τα διάφορα παλαβά σχήματα στα οποία κυκλοφορούν τα USB flash)
Ναι, ένα δισκάκι blu-ray, σε βέλτιστες συνθήκες αποθήκευσης όσον αφορά τη θερμοκρασία και την υγρασία και με προσεκτικό χειρισμό, μπορεί να κρατήσει 50 χρόνια. Θα υπάρχει όμως blu-ray drive μετά τα 50 χρόνια για να το παίξει?
Το μειονέκτημα των USB flash είναι πως μπορούν σχετικά εύκολα να χαθούν ή να ξεχαστούν κάπου, μαζί και όλο τους το περιεχόμενο.
Ύποπτος Νο 2: Κάρτα SD(HC)
Οι κάρτες SD και SDHC είναι το μικρότερο σε μέγεθος αποθηκευτικό μέσον. Στην Ελληνική αγορά υπάρχουν μοντέλα μέχρι 64GB, αλλά τα 128GB βρίσκονται στη γωνία.
Η αντοχή τους στο read-write είναι ελαφρώς χαμηλότερη από τα USB (100.000 μέχρι 1 εκατομμύριο κύκλοι εγγραφής), που τους δίνει χρόνο ζωής από ένα έως δέκα χρόνια.
Ταυτόχρονα, όμως, συνήθως αυτές οι κάρτες είναι μέσα σε κάποια συσκευή, και σίγουρα τις έχουμε πάνω μας σκέτες πολύ σπανιότερα απ' ότι ένα USB, γεγονός που κάνει δυσκολότερο το να χαθούν.
Βέβαια, η αχίλλειος πτέρνα τους είναι η συμβατότητα. Η συντριπτική πλειοψηφία των desktop υπολογιστών δεν διαθέτει ενσωματωμένο card reader για να τις διαβάζει, ενώ περισσότερες είναι οι τηλεοράσεις και τα ραδιοCD αυτοκινήτου με USB παρά με δυνατότητα ανάγνωσης κάρτας.
Ύποπτος Νο 3: Εξωτερικός σκληρός δίσκος HDD
Το βαρύ πυροβολικό της αποθήκευσης.
Οι νορμάλ προτάσεις φτάνουν μέχρι τα 3 terrabytes. Οι μη-νορμάλ προτάσεις είναι μονάδες τύπου NAS (Network-Attached Storage) με πολλαπλούς δίσκους, που φτάνουν αυτή τη στιγμή μέχρι και τα 12ΤB.
Με δεδομένο πως τα 3TB ξεκινούν από τα 135,90 ευρώ, το κόστος αποθήκευσης είναι περίπου 0,04 ευρώ ανά gigabyte, μακράν το οικονομικότερο μεταξύ των άλλων, υλικών μέσων.
Βέβαια, οι εξωτερικοί σκληροί δίσκοι σπανίως είναι φορματισμένοι σε Fat32, και οι περισσότερες μη-υπολογιστικές συσκευές με USB (π.χ. μια σύγχρονη τηλεόραση ή το ραδιοCD του αυτοκινήτου) δεν διαβάζουν NTFS.
Αλλά το μεγάλο τους μειονέκτημα είναι η εύθραυστή τους φύση. Έχει τύχει να δω εξωτερικό σκληρό που ήταν σε βάση η οποία τον κράταγε κάθετα, να παύει να λειτουργεί απλά επειδή έπεσε στο πλάι. Επίσης, λόγω των κινητών μερών, η διάρκεια ζωής εξ' αιτίας των τριβών είναι σημαντικά χαμηλότερη, από 2 έως 5 χρόνια, αναλόγως τη χρήση.
Ύποπτος Νο 4: Εξωτερικός σκληρός δίσκος SSD
Συνδυάζοντας τα πλεονεκτήματα έλλειψης κινητών μερών των USB flash με σαφώς ανώτερες ταχύτητες, οι εξωτερικοί δίσκοι SSD είναι καλή λύση όσον αφορά τη μεταφορά μεγάλης ποσότητας δεδομένων. Υπάρχει βέβαια πάντοτε το όριο ταχύτητας του διαύλου USB, αλλά και πάλι ο SSD το φτάνει στα όριά του πολύ πιο εύκολα από τους κλασσικούς δίσκους.
Το μεγάλο μειονέκτημα των SSD είναι η τιμή. Εκεί που 136 ευρώ αγοράζουν 3TB κλασσικού εξωτερικού δίσκου, για 1 TB SSD θα επενδύσετε 990 ευρώ (τζάμπα πράγμα, ούτε ένα χιλιάρικο).
Ύποπτος Νο 5: To Internet και το Cloud
Ας μην γελιόμαστε, τίποτα δεν έχει σκοτώσει περισσότερο τα διάφορα είδη οπτικών δίσκων από το Internet.
Στην εποχή του iTunes (και άλλων, όχι και τόσο νόμιμων μεθόδων), ποιός αγοράζει πλέον μουσική σε CD? Υπηρεσίες όπως το Netflix (τουλάχιστον στο εξωτερικό) σκάβουν τον τάφο του DVD και του Blu-Ray για ταινίες. Τέλος, χάρη στο Steam ακόμα και η εγκατάσταση παιχνιδιών γίνεται disk-less.
Τι γίνεται όμως όσον αφορά την προσωπική αποθήκευση των δεδομένων. Πλέον, με υπηρεσίες όπως το Dropbox, το Microsoft Skydrive, το Google Drive και άλλες αντίστοιχες, μπορεί κανείς να έχει ουσιαστικά απεριόριστο χώρο αποθήκευσης στο Internet.
Το κόστος? Στις (σχετικά) χαμηλές χωρητικότητες, είναι εντελώς δωρεάν. Όποιος ξεκινήσει τώρα ένα λογαριασμό στο Skydrive, έχει 7GB για όσο χρόνο λειτουργεί η υπηρεσία (ή υπάρχει σαν εταιρεία η Microsoft).
Αν κανείς θέλει μεγαλύτερες χωρητικότητες, το κόστος είναι επίσης ιδιαίτερα χαμηλό – με 19,99 δολάρια το μήνα μπορεί κανείς να έχει 400GB στο Google Drive
Το μειονέκτημα αυτών των υπηρεσιών είναι κυρίως η αργή ταχύτητα μεταφοράς δεδομένων, ειδικά όσον αφορά το upload. Από την άλλη μεριά, όσο η εταιρεία λειτουργεί, ακόμα και σε περίπτωση φυσικής καταστροφής (π.χ. το να ξεφυτρώσει ένα ηφαίστειο στην αυλή του σπιτιού μου), τα δεδομένα μου θα είναι ασφαλή.
Βέβαια, έχετε υπ' όψιν πως η ιδιωτικότητα στο διαδίκτυο είναι κάτι σχετικό. Και δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε hackers. Η Microsoft, συγκεκριμένα, ελέγχει τα αρχεία που ανεβάζουν οι χρήστες στο skydrive, και έχει εξαιρετικά πουριτανικούς όρους. Ένας Γερμανός φωτογράφος το Φεβρουάριο του 2011 βρήκε το λογαριασμό του στο Skydrive suspended αφότου ανέβασε τέσσερις ημίγυμνες φωτογραφίες. Ο Ολλανδός χρήστης "WingsOfFury", αφότου ανέβασε 9 GB δεδομένων, εξαιτίας ενός φακέλου με "απαγορευμένο" περιεχόμενο (τον οποίο, σημειωτέον, δεν μοιραζόταν με κανέναν, ήταν για προσωπική μόνο χρήση), έχασε όλο του το λογαριασμό Windows Live, συμπεριλαμβανομένου του hotmail του, του Xbox Live και όποιων apps είχε αγοράσει από τη Microsoft. Μετά από δύο μήνες που προσπαθούσε να βγάλει άκρη, τελικά έφτιαξε νέο λογαριασμό (αντί, για κάποιο λόγο, να τους δώσει δυο μούντζες και να φτιάξει ένα Gmail).
Συνοψίζοντας
Όπως και στο Έγκλημα στο Orient Express, όλοι οι ύποπτοι μαζί σκοτώνουν τον οπτικό δίσκο (spoiler alert :P ) .
Ναι μεν, οι δίσκοι δεν είναι ακόμα ολοκληρωτικά νεκροί, αλλά είναι καθ' οδόν.
Δεν πιστεύω, βέβαια, ότι στα επόμενα 5-6 χρόνια τα παιδιά 8 χρονών θα βλέπουν το CD και το DVD με την απορία που τα σημερινά 8χρονα βλέπουν την κασέτα ήχου.
Από την άλλη, αν σήμερα χάλαγε το DVD-RW μου, ίσως να μου έπαιρνε και μήνες, αν όχι χρόνια για να το διαπιστώσω. Ίσως να μην το διαπίστωνα και ποτέ.
Πού ξέρεις? Μπορεί να είναι ήδη χαλασμένο. Το δικό σας είστε σίγουροι πως λειτουργεί? ;-)
πηγή:pcsteps.gr
